Expeditie 2015 Californië + Grote Oceaan + Australië

JBL expeditie 2015: Californië, Grote Oceaan & Australië

De noordelijke wateren bij Darwin: krokodil of geen krokodil, dat is de vraag

Onze laatste dagen in Australië brachten ons naar het Litchfield National Park & Kakadu National Park, helemaal in het noorden van de Northern Territories. Beide parken zijn bekend om hun rijkdom als het om dieren gaat en specifiek als het om het grote aantal krokodillen gaat. Bij de krokodillen is alleen bij de zoutwaterkrokodillen werkelijk voorzichtigheid geboden. De zoetwaterkrokodil geldt niet als bijzonder gevaarlijk en in helder water zijn ontmoetingen met hen geen probleem. Als een mens en een saltie, zoals de zoutwaterkrokodillen genoemd worden, zich treffen trekken de mensen altijd aan het kortste eind en elk jaar weer vallen er doden. Als je eenmaal in het water bent en op ooghoogte met deze gepantserde reptielen, moet je wel een heel koel hoofd houden om de gevaarlijke salties van de zachtaardigere vertegenwoordigers van zoet water te onderscheiden. Zoetwaterkrokodillen worden niet zo groot – maar hoe weet je of het niet om een nog niet volgroeide saltie gaat? Een inspectie van het gebit kan hier uitkomst brengen – hahaha!

Maar ook in het noorden van Australië zijn er heldere zoete wateren waarin sinds lange tijd geen zoutwaterkrokodil gezien is. Bij bijna elk water staan waarschuwingsborden maar die lijken vooral uit voorzorg te zijn geplaatst. Als het echt ernst is zijn er aanvullend borden in het Engels, Duits en Chinees, waarop daadwerkelijk op recente waarnemingen van salties gewezen word. Dan is voorzichtigheid absoluut geboden. In de heldere wateren zagen we opnieuw regenboogvissen, baramundis, grondels, schuttersvissen, een baarsachtige (Amniataba percoides) en een bijzonderheid in Australië: Glossamia aprion (uit de Apogon familie), muilbroeders, die in zuiver zoetwater leven en verder uitsluitend uit zoutwater bekend zijn. Die Glossamia zijn gluiprovers, zoals de Zuid-Amerikaanse bladvis. Ze zijn goed gecamoufleerd en bevinden zich bewegingsloos tussen takken in het water, om hun prooi te vangen. Ook de pure zoetwatervorm van schuttersvissen (Toxotes chatareus) laat zien, dat veel zoete wateren in Australië ooit toegang tot de zee moeten hebben gehad. Normaal vindt men schuttersvissen tenslotte in brakwater. Ook de beentongvis leeft in Australië en wij hadden het geluk de ca. 80 cm grote dieren samen met gepen bij Maguk te kunnen observeren. Interessant was hun manier van vluchten: hoewel Scleropages jardinii een oppervlaktejager is, duikt hij bij de nadering van een snorkelaar naar grotere diepte af, tot wel 8 m, maar ook niet verder dan 8 m! Bij het googlen van zoetwater gepen wordt je niet veel wijzer want de geobserveerde soort was meer dan 30 cm lang en er wordt altijd alleen maar van zoetwatersoorten gesproken die maximaal 8 cm lang worden. Australië bezit geen grote diversiteit in zoetwater, maar de weinige voorhanden soorten zijn werkelijk heel interessant en bijzonder.