De laatste dag. Gevoelsmatig waren we nog maar enkele dagen in Venezuela maar de opgedane indrukken zullen nog jaren bij ons blijven. Al voor zonsopgang slenterden de eerste expeditiedeelnemers het kamp binnen. Ze waren vastbesloten om pijlgifkikkers (dendrobaten) te vinden en te fotograferen. Dat hebben ze dan ook voor elkaar gekregen. Gelukkig was het ontbijt was pas om 8 gepland voor deze dag want ze waren hiervoor bijna 3 uur onderweg. Het observeren en onderzoeken van de dieren in hun natuurlijke leefomgeving is simpelweg interessanter en spannender dan welke actiefilm in de bioscoop dan ook. Het gevoel voor tijd raakt verloren.
Daar we pas in de middag zouden opbreken ging de groep opnieuw naar de lagune met de waterval om nog een keer snorkelend de vissen te bestuderen. Na de lunch brachten bussen ons naar het mini vliegveld. Daar besloten we spontaan nog een sightseeing tour om de waterval Salto Angel te boeken met aansluitend de doorgaande vlucht naar het doel, het vliegveld van Ciudad Bolívar.
We wilden deze hoogste waterval ter wereld, die haar water vanaf 979 meter hoogte naar beneden laat vallen en majesteitelijk over de jungle uitkijkt, ook van bovenaf zien.
In de kleine cessna's was wederom plaats voor 5 personen zodat we in totaal met 10 vliegtuigjes op pad gingen. De piloot hield zijn hoofd koel! Na de rondvlucht om de Salto Angel, was de tank leeg maar dat is geen probleem want er is een tweede tank. Zo vlogen we met een tank 70 minuten in richting van Ciudad Bolívar. Van bovenaf zag het landschap er overal hetzelfde uit - zouden we het redden met die ene tank? De eerste grappen over overnachten in de jungle werden al gemaakt. Gelukkig hadden we onze bagage bij ons. Onrustig begon de piloot sms'jes te versturen met twee verschillende smartphones tegelijk en trachtte telefonisch iemand te bereiken. toen hij echter grapjes over de radio begon te maken en aan de andere kant gelachen werd begrepen we niet meer wat er aan de hand was. Had hij vergeten te tanken of had hij gewoon een grap verteld? Eindelijk zagen we een stad. Beide tanken stonden tenslotte al meer dan 10 minuten op 0.
Uiteindelijk landde de piloot het oude vliegtuigje met een 90° bocht en vertelde dat men met een dergelijk vliegtuigje geen loopings maken moet - een passende informatie bij een lege tank.
Op het vliegveld troffen we de andere deelnemers en kregen we de bagage, die we 3 dagen daarvoor hadden achtergelaten, weer terug. We genoten nog van een korte stadstoer en voor het avondeten begaven we ons naar een finca, midden in de "sloppenwijken" van de stad gelegen.
Een deel van de groep sliep hier. De andere helft was in een hotel ondergebracht en troffen we de volgende ochtend dan weer. Daar we 's nachts om 3.00 uur moesten opstaan gingen sommigen van ons helemaal niet naar bed. Er was ook zoveel om over te praten, zoveel ervaringen te delen dat de tijd razendsnel voorbij ging. Om 4.00 uur waren we alweer in de bus en op weg naar Caracas. Daar aangekomen moesten we 6 uur wachten op de vlucht naar Madrid / Frankfurt die om 17.00 uur punctueel vertrok. Onze tactiek om niet naar bed te gaan werkte, we sliepen de hele vlucht tot aan Madrid. Daar stegen we om en wandelden kilometers van de ene gate naar de andere. Na meer dan 25 uur reizen kwamen we eindelijk aan in Frankfurt.
Een enthousiaste expeditiegroep maakt het voor het JBL team altijd weer eenvoudig om de gestelde doelen te behalen. Belevenissen, gesprekken en meetgegevens zullen nu verwerkt moeten gaan worden. Ik heb zelf bijna 200 video's gemaakt en meer dan 2.500 foto's die ik moet sorteren. Maar eerste een dutje van 14 uur om hernieuwde krachten op te doen.
Over ca. 2 maanden vindt u alle meetgegevens, diersoortenlijsten en gedetailleerde beschrijvingen van de biotopen onder Expedities .
Misschien gaat u ook een keer met ons mee op expeditie? U kunt zich hiervoor inschrijven onder Nieuwsbrief .
