Expeditie 2023 Stille Zuidzee

JBL expeditie Stille Zuidzee I en II

Zeldzame vissoorten

Als eigenaar van een zeewateraquarium heb je er een oog voor wanneer iets zeldzaams voor je duikersbril zwemt. Daartoe behoren bijv. zwarte zeilvindoktersvis met een lichaamsdoorsnede van 30 cm. Toegegeven, we dachten eerst dat het een kleurvariant van de bruine zeilvindoktersvis was (Zebrasoma scopas). Maar alleen vanwege de grootte kon dit al niet en later hebben we ze geïndentificeerd als Zebrasoma rostratum. Bij (alleen) deze soort konden we een eigenaardig gedrag observeren: Ze hadden kennelijk geen eigen gebied en werden bij het benaderen van de koralen agressief weggejaagd door de andere doktersvissen. Normaal gesproken wordt dergelijk sterk agressief gedrag alleen gezien binnen de soort of tegenover gelijk gekleurde vissen. Maar die grote zwarte vissen werden door niemand welkom geheten.

Dwergkeizervissen zijn kleine juwelen in een rif. Vooral de rode dwergkeizer (Centropyge loricula) valt op. Ze waren onderling veel socialer dan we in een aquarium gewend zijn. Op 2 m² konden tot 8 dieren worden gezien en er was geen enkel spoor van agressie.

Centropyge bispinosa is bekend vanwege de variabele lichaamskleuren. Interessant is dat we 2 kleurvormen naast elkaar konden zien.

Een zelden geziene dwergkeizervis is Paracentropyge multifaciata. Hij is alleen individueel en vanaf 30 m diepte met zijn tweeën aangetroffen. Omdat hij nogal schuw is, was het fotograferen een echte uitdaging.

Op twee van de ongeveer 60 duikgangen, zagen we de prachtige beiteltand lipvis (Pseudodax moluccanus). Hij komt voor op dieptes van 20+ m, altijd individueel en eerder op steile hellingen. Net als alle lipvissen, was hij extreem lastig te fotograferen vanwege zijn grillige manier van zwemmen.

Van de trekkervissen was de halve maan trekkersvis (Rinecanthus lunula) de meest zeldzame. Deze soort werd voor het eerst in 1983 beschreven. Hij leeft eerder op dieptes tussen 10 en 30 meter, terwijl zijn neef, de picasso trekkersvis (Rhinecanthus aculineatus), alleen op zand in ondiep water is aangetroffen.

Onder de vele rifbaarzen en koraaljuffertjes, die overal in grote getalen aanwezig waren, vonden we hier en daar ook zeldzamere soorten. Chromis nitida was tot nog toe alleen beschreven van het Great Barrier Reef en Lord Howe Island. Wij zagen hem in de Tuamotu archipel bij Toau. Dit kan de eerste beschrijving uit dit deel van de Stille Oceaan zijn.

Ook de kleine chromis acares waren maar op heel weinig rifsecties aanwezig. En ook deze fraaie juffertjes werden tot dusverre alleen beschreven in andere delen van de Stille Oceaan. Ze zijn waarschijnlijk over het hoofd gezien omdat iedereen gefascineerd werd door de haaien en manta's!

Zelfs bij de bekende poetsvissen viel een specifieke vorm op: Labroides dimidiatus wordt weliswaar vaak met een gele kop, maar bijna nooit met een rood gedeelte onder de strepen op het lijf beschreven. Wie bij Google zoekt, vindt onder de honderden foto's van deze soort, maar een enkele met de rood/oranje balken. Onze foto lijkt werkelijk de eerste scherpe foto van deze variant te zijn.

In het open water, bij de noordelijke Fakarava passage, ontdekten we een vis die vermoedelijk tot het geslacht Genicanthus hoort (pracht lierkeizer). In open water voeden ze zich met plankton. Onze foto's is helaas niet erg goed, maar dit dier bleef op grote afstand van de duikers. We konden niet helemaal bepalen om welke soort het nou precies ging.

terug

Water en lichtmetingen, resultaten

Expeditie Stille Zuidzee

JBL expeditie Stille Zuidzee I en II

Zeldzame vissoorten

PUSH-berichten van JBL

Expeditie Stille Zuidzee

JBL expeditie Stille Zuidzee I en II

Zeldzame vissoorten

Informatie & toestemming m.b.t. cookies & inhoud van derden

Cookie-instellingen