Eigenlijk had deze dag anders moeten beginnen, want vandaag stond eigenlijk de doorreis naar Canaima op het programma maar dit moesten we op korte termijn wijzigen wegens de aanhoudende droogte en dus hadden we een extra dag in het Eco Camp Orinoco. De teams gebruikten deze extra tijd voor doeleinden die per groep werden bepaald. Sommigen gingen op verdere verkenning naar de zijrivieren van de noordwestelijke Orinoco Delta terwijl anderen een groot indianendorp bezochten.
Groepen 3 en 4 besloten de extra tijd te besteden aan de verdere verkenning van de zijrivieren van de Orinoco. Wij wilden nieuwe vissoorten ontdekken. Bewapend met een zelf geconstrueerd onderwaternet, schepnetten en snorkels zochten we de gehele omgeving af. Het water was troebel maar een klein beetje meer helder dan de dagen ervoor. Hier leek de stroming een beetje beweging te stimuleren. De gidsen en sommige deelnemers besloten te vissen. Op deze manier waren we er zeker van dat we te eten hadden tussen de middag. Ook al zagen we door de vertroebeling weinig vissen, de natuur was indrukwekkend. Slechts enkele honderden meters afzijdig van de hoofdrivier had de natuur zich sterk verandert.
In de namiddag gingen we nog eens naar de farm die we enkele dagen daarvoor ook bezocht hadden. We kregen daar de tip dat er bijna uitgedroogde waterplassen waren aan de andere kant van de farm waar de vissen zo ongeveer voor het grijpen lagen. En jawel, binnen enkele seconden hadden we met het sleepnet talrijke vissoorten te pakken die met duizenden kikkervisjes in de 29°C warme poelen zwommen - direct naast de smalle stroom.
En zo kregen we een kieuwspleetaal (synbranchidae), mesvis (vermoedelijk adontosternarchus spec.) en enkele veelstekelbaarzen (polycentridae) voor de lens...
Aan het einde van de dag gingen we nog wat verder de rivier omhoog en vingen rode en zwarte piranha's die de gidsen als avondmaaltijd dienden. Een deel van de groep ging het water in en liet zich door de stroming naar de farm terugdrijven. Daar verzamelden we ons weer. In het water was voorzichtigheid geboden daar een grote populatie sidderalen daar gezien was en de vertroebeling het zicht moeilijk maakte. Met een dergelijke "stroming" moet je niet spotten.
Op de terugweg troffen we nog enkele indianen. Zoals we telkens gedaan hadden gedurende deze dagen hielden we ze aan en leerden veel over het goederenvervoer via het water. Ze lieten ons trots pacu's zien, piranha's, rupsen van de levensboom, bananen, vogels en nog veel meer.
's Avonds terug in het kamp pakten we onze bagage in voor de terugreis, aten gezamenlijk en werd ons door de lokale muziekschool, die hiervoor een verre reis had ondernomen, een folkloristische muziekvoorstelling aangeboden. Daar we de volgende ochtend om 04.00 met de boten zouden vertrekken gingen we allemaal op tijd naar bed.
Het leven rondom de Orinoco wordt bepaald door de zon, waardoor de deelnemers in de ochtend al vroeg wakker worden en ze 's avonds na zonsondergang al vroeg moe zijn - wij hebben ons aan de natuur aangepast.
